ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ

Δημώδης έκφραση που χαρακτηρίζει ακατάληπτες έννοιες, λόγια χωρίς νόημα.

1η Εκδοχή: Όπως λέμε “αλά γαλλικά”, έτσι & “αλά μπουρνέζικα”. Η φράση αναφέρεται στη διάλεκτο της φυλής Μπουρνού του Σουδάν, όπου μιλούσαν ένα συνδυασμό της αραβικής, με στοιχεία της τοπικής διαλέκτου. Κατά την Επανάσταση του 1821, μέλη της φυλής Μπουρνού ήρθαν στην Ελλάδα με το εκστρατευτικό σώμα του Ιμπραήμ. Επειδή ηχούσαν δύσκολα και ακαταλαβίστικα, με τα χρόνια η “αλά Μπουρνού” ταυτίστηκε με οτιδήποτε ακαταλαβίστικο.

2η Εκδοχή : Από το Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου χρησιμοποιούσαν μια ιδιαίτερη διάλεκτο, την vernacolo, που είχε στοιχεία από την Τοσκανική αλλά και πάρα πολλούς ιδιωματισμούς. Στην περιοχή ζούσαν αρκετοί Έλληνες οι οποίοι ένωσαν τις δύο διαλέκτους και σε αυτές πρόσθεσαν και ελληνικά στοιχεία, με αποτέλεσμα να μιλούν εντελώς “αλιβορνέζικα” ελληνικά! Κατά μία πραλλαγή, οι κάτοικοι των Κυκλάδων και ειδικότερα της Σύρου, την εποχή της Ενετοκρατίας θεωρούσαν την περιοχή του Λιβόρνο ως πόλη -πρότυπο και εκτιμούσαν ό,τι προερχόταν από εκεί.

3η Εκδοχή: Από την ιταλική λέξη “burla”=“ αστεία” Η λέξη “αλαμπουρνέζικα” προέκυψε από παραφθορά της φράσης “alla burla”, που θα πει “στ’ αστεία”.